ปีใหม่ที่ผ่านมาได้ทำตัวเป็นคนปกติกับเค้ามั่งด้วยการไปบ้านที่ต่างจังหวัด ซึ่งปกติก็ไม่ได้มีใครอยู่หรอกที่บ้านนี้ แม่ขนหนังสือมาเก็บไว้แล้วนานๆมาทีเฉยๆ ท้าวความก่อนว่าสักหลายปีแล้วตอนที่ได้อ่านงานของ โยชิโมโตะ บานานะ เป็นครั้งแรกนั้นก็ได้ยินคำร่ำลือว่าหนังสือเรื่องคิทเชนของเจ๊แกเขียนดี ห้ามพลาด เป็นหนังสือจากปลายปากกานักเขียนรุ่นใหม่ที่อบอุ่นและให้ความรู้สึกเหมือนดื่มนมอุ่นๆตอนเช้า ซึ่งผมก็ไปหาตามงานหนังสือหรือคุ้ยตามร้านหนังสือเก่า(ที่ไม่มีผู้จัดการร้านเป็นสาวแว่นทรงโต) ก็ไม่เคยเจอเลย (แต่ก็ได้เรื่องอื่นมาเยอะ) พอหาไม่ได้ก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก แล้วบ้านที่ต่างจังหวัดนี่ก็มีคนโน้นคนนี้ขนหนังสือมาเก็บไว้มากมาย ระหว่างอยู่ก็เลยเดินคุ้ยโน่นคุ้ยนี่ไปเจอกองหนังสือแปลญี่ปุ่นเล็กๆ แล้วก็บังเอิญเจอไอ้เจ้าคิทเช่นนี่ในที่สุด หาซะตั้งนาน สุดท้ายมากองอยู่ที่บ้านตัวเอง…. ก็เลยนอนอ่านจบอย่างรวดเร็ว สรุปเนื้อเรื่องคร่าวๆคือเรื่องราวของเด็กสาวคนนึงที่เฟติชห้องครัว จะรู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่ในห้องครัว เด็กสาวคนนี้อยู่กับยายคนเดียวไม่มีญาติคนอื่นอีกเลย แล้วยายก็มาตายก็เลยต้องอยู่คนเดียว ระหว่างที่กำลังเหงาๆ ก็มีชายคนนึงโผล่มาบอกว่าเขารู้จักกับยาย อยากให้ไปอยู่ด้วยกันกับแม่ของเขา เป็นครอบครัวเดียวกัน ห้องครัวที่บ้านของชายคนนั้นก็ใหญ่และสวยมาก ตอนแรกก็อึ้งๆแต่สุดท้ายก็ไปอยู่ด้วยแล้วก็สนิทกันกับทั้งเขาและแม่ของเขา (แม่ของเขาจริงๆเป็นพ่อที่เป็นกะเทย) ครึ่งหลัง แม่ของพระเอกจู่ๆก็โดนฆ่าจากสตอลก์เกอร์ที่บาร์เกย์ พระเอกก็เศร้า นางเอกพอรู้ปุ๊บก็เลยมาหา ทีนี้ทั้งสองคนก็เลยต่างฝ่ายต่างไม่มีญาติเหลืออยู่ในโลก … Continue reading 488 | ห้องครัว